Wat is de betekenis van neoscholastiek?

filosofische richting waarbij het thomisme aan de moderne tijd is aangepast

een wijsgeerig stelsel, dat de beginselen der → scholastieke middeleeuwsche wijsgeeren in eigentijdschen vorm wil poneeren en ontwikkelen. De neoscholastieke beweging is in de verschillende landen omstreeks de helft der 19e eeuw begonnen en door de → encyclieken der pausen (bijzonder → Aeterni Patris Unigenitus) krachtdadig gesteund.

zie Scholastiek.

wijsgerig stelsel, dat zich ten doel stelt de beginselen van de wijsbegeerte der scholastiek, speciaal die van Thomas van Aquino te doen herleven en zelfstandig te verwerken, daarbij rekening houdend met de gegevens der moderne wetenschap en met de problemen, door de moderne wijsbegeerte opgeworpen. Het streven daarnaar kwam op ca 1850 en vond steu...

sinds 1860 door de R.K. Kerk, vooral door Paus Leo XIII aangemoedigde hernieuwde studie der Thomistische scholastiek. Van belang daarbij is het werk v. Peronne, kardinaal Mercier en Guardini.

('ne:o) 1. Eig. v. wijsgerige richting die de wetenschappelijke resultaten van de nieuwe tijd en de leer van de scholastiek met elkaar in overeenstemming tracht te brengen. 2. m. (-en) Metn. aanhanger van de neoscholastiek. → wijsbegeerte.

v., deels filosofische, deels theologische beweging in rooms-katholieke kring, die zich een nieuwe bezinning op de scholastieke filosofie en theologie van de middeleeuwen ten doel stelt. Opkomst en pauselijke sanctionering van het neothomisme kwamen de gehele neoscholastiek, dus ook haar niet-thomistische vleugel ten goede (P. Wust, R.Guardini, M.B...