Wat is de betekenis van narrig?

(19e eeuw) (inf.) knorrig, lastig, onredelijk. (stud.) zielig; triest. • narrîg = verdrietig, knorrig, slecht gemutst, in eene kwade luim zijn; narb ksen = pruttelk nd = knorrepot, brombeer; narrîg en neutêlg, tautol. Vergelijking: narrîg as ”n swien. Dr. narsch, bijvorm van: norsch; Zaansch. narrig = altijd geree...

narrig - Bijvoeglijk naamwoord 1. in een vervelende stemming zijn ♢ De narrige oude man wilde niets geven aan de collectant. Woordherkomst afleiding van narren met het achtervoegsel -ig Synoniemen gemelijk, knorrig, boos, vervelend

bn. (-er, -st), gemelijk, knorrig, lastig; (gew.) een narrig kind, altijd gereed om te huilen.

bn., bw. (gemelijk, knorrig, verdrietig, iezegrimmig): een narrige ouwe.

('narrəch) bn. en bw. (-er, -st) gemelijk, knorrig, lastig: iemand met, van slecht humeur is -; een oudje.

bn. (-er, -st), gemelijk, knorrig.

...

bn. (-er, -st), gemelijk, knorrig; lastig, niet toeschietelijk; — (gew.) een narrig kind, altijd gereed om te huilen. NARRIGHEID, v. (...heden).

...