Monade
[Fr., van Lat. monas, Gr. hè monas, -ados = de eenheid] ondeelbare grondeenheid (spec. in filosofie van Leibniz).
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[Fr., van Lat. monas, Gr. hè monas, -ados = de eenheid] ondeelbare grondeenheid (spec. in filosofie van Leibniz).
Jozef Verschueren (1930)
(mo'na:dә) v. (-n) enkelvoudig wezen nl. 1. infusiediertje, puntdiertje. 2. Wijsb. enkelvoudig, geestelijk of geestelijk en lichamelijk wezen, als laatste, ondeelbaar bestanddeel der wereld.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Monade - (van ’t Grieksche woord „monas”, eenheid, reeds voorkomend bij den wiskundige Euklides, verder bij de Pythagoraeërs en Plato), is een door Bruno en Leibniz in zwang gekomen metafysische term ter aanduiding van een substantieele eenheid, een enkelvoudig wezen, dat als niet-uitgebreid, niet samengesteld, onstoffelijk en als geestelijke krach...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: