Wat is de betekenis van Mirakel?

1) (1915, vero.) (inf.) (ter intensivering) buitengewoon; heel erg. • As ik een keessie achter mijn kiezen heb, man, dan wor ik toch zoo mirakel helder in mijn hoofd. (Bernard Canter: De schrik van Mengelberg. 1915) • Ik hoorde Truitje wel gillen... maar dat meissie is dan ook zoo mirakel aanhaalderig… (Bernard Canter: Mombakkes....

mirakel - Zelfstandignaamwoord 1. een wonderbaarlijke of onbegrijpelijke gebeurtenis ♢ Geen vorm van handel of ambacht heeft voor de naam van de steeg vlak achter de Marekerk gezorgd, maar een mirakel.

mirakel - zelfstandig naamwoord uitspraak: mi-ra-kel 1. onverklaarbare gebeurtenis ♢dat Gert-Jan dit overleefd heeft, is een mirakel Zelfstandig naamwoord: mi-ra-kel het mirakel de mirak...

onmogelijk of vervelend persoon. Meestal van toepassing op een vrouw. ‘Nou is ’t mooi geweest! Vooruit, mee jij, leelijk mirakel!’ riep de getroffene woedend en op hetzelfde oogenblik pakte hij den jongen, die niet wou doorloopen, bij zijn kraag. (J.B. Schuil, De A.F.C.-ers, 1915) Eigenwijs mirakel, eigenwijs mirakel, anders niet...

voor - liggen bewusteloos, dronken of door ziekte of geweld neerliggen. Informele uitdr. die we al vinden bij Harrebomée. Het bijvoeglijk naamwoord mirakelbet. ‘dronken’.

[Lat. miraculum] 1 wonder; 2 akelig mens (lelijk -).

wonder; scheldwoord voor een lelijke vrouw

mirakel - Gebeurtenissen of handelingen die zo ongebruikelijk en uitzonderlijk zijn en een rationale verklaring te boven gaan, dat ze als manifestatie van een bovennatuurlijke macht worden gezien.

zie Wonder.