Wat is de betekenis van lof?

Laughing on the floor

lof - Zelfstandignaamwoord 1. iemand of iets prijzen 2. korte vorm van de groente witlof 3. katholieke plechtigheid Woordherkomst lof; verwant met lief (afkomstig van het Proto-Indo-Europees *leubh- (verzorgen, verlangen, liefhebben)). Synoniemen [1] eer, prijzen, lofuiting [2] witlof, chicorée ...

lof - zelfstandig naamwoord 1. tegen iemand zeggen dat je iets goed van hem vindt ♢ hij kreeg veel lof voor zijn nieuwe boek 1. met lof [cum laude, met de hoogste eer] 2. iemand...

Bladgroente (Zie: Brussels lof).

In de verb. de lof van iem. maken, iem. loven, prijzen, huldigen; iem. lof toezwaaien, een lofrede op iem. houden, de loftrompet over iem. steken enz. (gall., naar fr. faire l‘éloge de quelqu’un), Vervolgens nam de directeur het woord en maakte de lof van de jubilaris, Taalb. 1972, 11, 724.

Lof is datgene wat men zegt om iemand te prijzen, te loven. In vroeger tijd had het woord een regelmatig meervoud loven, maar sinds de 16e eeuw is dat niet meer in gebruik. Als meervoud van lof bezigt men nu het woord loftuitingen. Lof tuiten is eigenlijk: iemands lof uitbazuinen. Merkwaardig is dat het werkwoord loftuiten, dat wij nooit meer gebru...

de namiddag- of avond-godsdienstoefening, die hierin bestaat, dat voor het uitgestelde → Heilig Sacrament (zie Expositie) gebeden en gezangen worden verricht ter eere van het H. Sacrament, de → Heilige Maagd en de heiligen, besloten door den zegen met het → Allerheiligste.

wat iem. sê om ‘n ander te prys; eer, roem; lowwe, blare (veral van uie, wortels).

is de naam voor een buiten-liturgische gebedsdienst, die sinds het einde van de Middeleeuwen in de parochiekerken langzamerhand de plaats van vespers en completen heeft ingenomen. De opbouw van het lof is ook in de Nederlandse bisdommen verschillend. De devotionele elementen die tot het ontstaan van deze vorm van godsdienstoefening hebben bijgedrag...