Wat is de betekenis van leuteren?

1) (1809) (inf.) zaniken, zeuren. 'Lig niet zo te leuteren'. Herkomst onzeker. In de zin van 'in de war raken, zijn verstand kwijtraken' werd het werkwoord al opgetekend in de 17e eeuw. • Veldzangen schreven zij, waarin Dorilas en Celeste, een herder en een herderin, leuteren over de vogels en de schaapjes , maar er niet in slagen kunnen, iets...

leuteren - Werkwoord 1. (intr) (uit de nek) kletsen

leuteren - regelmatig werkwoord uitspraak: leu-te-ren 1. onzin praten ♢ wat leuter je nou, daar klopt toch niets van? Regelmatig werkwoord: leu-te-ren ik leuter jij/u leutert ...

Leuteren - slang voor het urineren op de fiets. Leuter = mannelijk lid. Vgl. de pijp kloppen, een praatje slaan met een boom.

leuteren: bewust traag rijden. Ook: 'urineren vanaf de fiets'.

Informele term voor het urineren op de fiets. Leuter is een Bargoens woord voor het mannelijk lid. Vgl. de pijp kloppen; een praatje slaan met een boom.

(onov ww; leuterde; h. geleuterd) - plassen vanaf de fiets, syn. de pijp kloppen. Herkomst: van (volkstaal) leuter (mannelijk lid)

1. (Thans w.g.) Van zaken: loszitten, waggelen; de deur leutert. 2. Van pers.: lang en aarzelend aan iets bezig zijn, peuteren, wurmen; ook: sabbelen. In zijn hoekje zit Jan profijtig aan een sigaret te leuteren, WACHTERS 1946, 157. Opm.: In de standaardt. wel in de bet.: zeuren, kletsen, zaniken, en talmen.

v., eamelje, jeuzelje, idelteutsje.