Wat is de betekenis van lente?

Het begrip lente heeft 2 verschillende betekenissen: 1) het eerste van de vier jaargetijden. het eerste van de vier jaargetijden, waarin de natuur na de winter weer tot leven komt, en dat astronomisch gezien op het noordelijk halfrond begint rond 21 maart en eindigt rond 21 juni en er, weerkundig beschouwd, duurt van 1 maart tot en met 31 me...

lente - Zelfstandignaamwoord 1. (meteorologie) eerste jaargetijde, één van de vier seizoenen ♢ In de lente worden de dagen steeds langer. Woordherkomst Het woord is samengesteld uit de elementen "lengen" en "dag", ofwel het lengen der dagen. Synoniemen lentetijd, voorjaar ...

lente - zelfstandig naamwoord uitspraak: len-te 1. seizoen waarin planten weer gaan groeien ♢ in de lente gaan de vogels broeden 1. zij telt achttien lentes [ze is achttien jaar] Zel...

Het jaargetijde waarin alle knoppen uitkomen, is een teken van onze potentie en betekent voor oudere mensen een jeugdigseksuele onbezorgdheid. De lente waar schuwt er echter ook voor, dat het niet altijd zo door kan gaan, dat we voor de winter voor de oude dag - voorzorgsmaatregelen moeten nemen. De lente symboliseert de jeugd en de ontwikkeling. (...

Volgens de kalender de periode van ongeveer 21 maart tot omstreeks 21 juni. De seizoenswisselingen vinden niet altijd op de 21ste van de maand plaats. Die verschuiving wordt veroorzaakt, doordat een volledige omwenteling rond de zon niet precies 365 dagen duurt, maar een aantal uren langer. Omdat men in de meteorologie steeds graag standaardperiode...

lente - Het seizoen tussen winter en zomer, waarin het weer warmer wordt en planten weer tot leven komen.

m -> Ene (Fri.).

jaargety tussen winter en somer; voorjaar; die jeug.

s., ma(e)ityd, -tiid, foarjier (it).