betekenis hooghartig, minachtend uitspraak [laat-dun-kuhnt] citaat "Je hoefde geen genie te zijn om te weten dat het dan dus geen fijne Kerst zou worden voor Bram Moszkowicz, tenzij natuurlijk Gordon ... Maar die was gisteren alweer met zichzelf bezig. De weldoener was weer eens woedend omdat er laatdunkend was geschreven over zijn goede daa...

laatdunkend - Bijvoeglijk naamwoord 1. vanuit de hoogte, vanuit een hoge dunk van zichzelf, arrogant ♢ Zijn laatdunkende opmerkingen werden weinig op prijs gesteld. Woordherkomst samenstelling van laat(werkwoord) en dunkend

Dit op ongewone wijze gevormde woord is een tegenwoordig deelwoord van een in het Middelnederlands voorkomend werkwoord: hem laten dunken: een hoge dunk van zichzelf hebben. Laat is dus een werkwoordsvorm en heeft met laat: niet vroeg, niets temaken. De juiste vorm zou dus zijn: latenddunken. Laatdunkend wil zeggen: verwaand, pedant, op anderen nee...

bn. en bw., een hoge dunk van eigen voortreffelijkheid hebbend, met geringschatting neerziend op anderen; verwaand, pedant.

adj. & adv., greatsk, ( eigen )wiis; — glimlachen, zien, fiis glimkje sjen.

bn. bw., een hoge dunk van eigen voortreffelijkheid hebbende, in het besef zijner meerderheid een hooghartige, minachtende houding tegen zijn omgeving aannemend, met geringschatting neerziende op anderen; verwaand, pedant.

Verwaand, aanmatigend, hoovaardig, opgeblazen, laag neerziend op anderen, die niet tot denzelfden kring behooren, een overdreven dunk hebbend van eigen voortreffelijkheid,ongepast trotsch op eigen aanzien. „Van het hondje van laatdunkendheid gebeten zijn.”

is ontstaan uit de oude uitdrukking: „zich iets laten dunken,” d.i. zich iets inbeelden, iets wanen; vandaar bet. laatdunkend: verwaand, minachtend op anderen neerziende.

van: zich laten dunken, zich inbeelden, eigenlijk op verkeerde manier gevormd (men zou verwachten : latend dunken, of dunkenlatend); hiervan laatdunkendheid, verwaandheid, aanmatiging; vroeger kwamen ook hiernaast voor: laatdunk, laatdunken (eig. de onb. wijs) en een b.nw. laatdunkig en latendunkig. Blijkbaar heeft men latendunken meestal als een g...

bn. bw. een hoogen dunk van eigen voortreffelijkheid hebbende, in het besei zijner meerderheid eene hooghartige, minachtende houding tegen zijne omgeving aannemend, met geringschatting neerziende op anderen; verwaand, pedant. LAATDUNKENDHEID, v. verwaandheid, pedanterie.

zie Eigenwijs, zie Hoogmoedig.