Wat is de betekenis van keil?

keil - Bijvoeglijk naamwoord 1. (Jiddisch-Hebreeuws) dronken keil - Zelfstandignaamwoord 1. (techniek) een blok met één schuine kant, waarmee men iets kan vastklemmen of het wegrollen van bijv. een wiel kan verhinderenEen keg, spie of wig, wordt maar zelden een keil genoemd. 2. (sport), (verouderd) een oude benam...

wig; pluishoed; gekeil, wig indryf; wedywer.

kegge, wig, spie; klink (in de kous); peluw; auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, hard tegen hard.

m. (-en), gerin. voor wig of keg.

m. keilen (keg, wig).

m. (-en) → kegel (II 2 c). I

Keil - (Heinrich), Duitsch philoloog, 1822—94, studeerde te Göttingen en Bonn, bracht 2 jaren in Italië door (1844—46), werd leeraar te Halle en Berlijn (1847—59), dan professor te Erlangen en in 1869 te Halle. Uitgaven van Propertius (1850 en 1867), van de Brieven van Plinius (1853 en 1870), van den Commentaar van Probus op de E logae en Georgica,...

m. (-en), (germ.) wig, keg.

...