Wat is de betekenis van keilen?

1) (1937) (inf.) stevig drinken, zuipen. • Keilen: werpen, smijten, gooien. Ook: drinken. (E.G. van Bolhuis: De Gabbertaal. 1937) • Toen de heren elkaar flink hadden afgemekajemd, werd de vrede getekend op die manier dat Ham eerst vijf maatjes jajem moest uitbuizen, dan mocht But weer meekeilen. (H. van Aalst: Onder martieners en bietser...

keilen - Werkwoord 1. (sport) (inerg) ketsen, een steentje met een afgeplatte vorm scherend over een wateroppervlak gooien zodat het zo vaak mogelijk stuitert ♢ De jongens vermaakten zich door met steentjes over de vijver te keilen. 2. (ov) gooien, smijten ♢ Woedend...

(Barg.) gooien, werpen

v., skülje, skûdelje, keil(j)e.

vechten; lijmen (als lid enz.); achteruitslaan; sich keilen, beklemd raken.

(keilde, heeft gekeild), 1. een plat voorwerp zodanig langs de oppervlakte van het water werpen, dat het verscheidene malen opspringt, plisje-plasje gooien, kiskassen, stipstappen enz.; 2. werpen, gooien, smijten; iem. de deur uit keilen; 3. scheren, vliegen door de ruimte; (gew.) dat schip keilt lekker voor de wind af, loopt lekker...

gooien. Hij keilde hem over de straat.

keilde, h. gekeild (een plat steentje over het water scheren, kiskassen; met geweld en kracht gooien): de deur uit keilen.

(‘keilən) (keilde, heeft gekeild) 1. gooien, werpen : stenen in de kerkglazen -; ze keilde hem de deur uit. 2. een platte steen enz. over het water scheren: met steentjes in 't water -.Syn. kiskassen, plisje-plasje gooien.