Wat is de betekenis van intransitief?

intransitief - Bijvoeglijk naamwoord 1. (taalkunde) onovergankelijk ♢ Het werkwoord 'zieken' is intransitief. intransitief - Zelfstandignaamwoord 1. een onovergankelijk werkwoord ♢ Het werkwoord 'zieken' is een intransitief.

intransitief - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: in-tran-si-tief 1. werkwoorden die niet gecombineerd worden met een lijdend voorwerp ♢ het werkwoord 'slapen' is intransitief: er hoort meestal geen lijdend voorwerp bij Bijvoeglijk naamwoord: in...

afk. I [Lat. intransitivus, van in = niet, en trans-ire = over-gaan] I zn onovergankelijk werkwoord (geen lijdend voorwerp kunnende hebben); II bn onovergankelijk.

onovergankelijk (werkwoord)

onoorganklik.

onovergankelijk (werkwoord).

...

[het accent valt volgens dc afleiding de laatste lettergr., maar wordt meestal op in- gelegd, omdat men denkt aan de tegenstelling met transitief], bn. bw., (taalk.) onovergankelijk: intransitieve werkwoorden ; ook zelfst.: de intransitieven.

o. onovergankelijk werkwoord, werkwoord dat geen lijdend voorwerp kan hebben.