interjectie (interjektie)
[→Lat. iacere, werpen], v. (-s), (taalkunde) tw., uitroep buiten grammatisch zinsverband. (e) Interjecties hebben een sterk subjectief-emotionele betekenis en onderscheiden zich van de overige woorden van een taal behalve door hun onverbindbaarheid met andere woorden vaak ook door hun bijzondere klankvorm (b.v. Ned. hoezee, foei, hm). Zelfstan...
