Wat is de betekenis van impotent?

impotent - Bijvoeglijk naamwoord 1. onbekwaam 2. (seksualiteit) niet in staat een erectie te krijgen Woordherkomst van het Frans impotent; op te vatten als afleiding van potent met het ontkennend voorvoegsel in-; [2] kan mogelijk juist andersom de betekenis van potent hebben beïnvloed

impotent - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: im-po-tent 1. wie geen stijve penis kan krijgen ♢ door zijn drankgebruik was de man was impotent Bijvoeglijk naamwoord: im-po-tent de/het impotente ...

Niet in staat de geslachtsdaad te voltrekken; meer specifiek van mannen: geen erectie kunnen krijgen, onvermogen tot ejaculatie. Deze via het Frans aan het Latijn (impotens: machteloos) ontleende term moet vroeger een eufemisme geweest zijn. Tot in de zestiende eeuw betekende het woord ‘invalide; door lichaamsgebreken niet in staat om zijn beroep u...

[Lat. impotens, -entis, van in = niet, en potens = machtig; vgl. posse = kunnen] zwak, krachteloos, niet in staat tot geslachtsgemeenschap.

niet in staat tot de geslachtsdaad; onbekwaam

impotent - niet in staat tot de coïtus

onmagtig; onbekwaam; hulpeloos.

onvermogend ; onmachtig tot voortplanting

gebrekkig, verminkt, lam.