Wat is de betekenis van Icoon?

(zelfstandig naamwoord) [alg.] zie: geen Engels

Een icoon, eikoon in het Grieks, betekent afbeelding. Het is een voorstelling van Christus en de heiligen in de Grieks-katholieke kerkelijke kunst. De iconenschilderkunst is ontstaan in het Byzantijnse Rijk en zij bereikte haar hoogtepunten vooral in Rusland. Na de val van Constantinopel, in 1453, werd Rusland de behoeder van Byzantiums culturele e...

Typerende beeltenis.

icoon - Zelfstandignaamwoord 1. een heiligenafbeelding zoals deze in de kerken van het oosten vereerd wordt ♢ In het Byzantijnse rijk van Constantijn V werd de verering van iconen vervolgd. 2. (informatica) pictogram, een meestal aanklikbare kleine afbeelding op een computerscherm die een be...

icoon - zelfstandig naamwoord uitspraak: i-koon 1. gestileerde voorstelling op hout van Christus of een van de heiligen ♢ in de Russische kerkelijke kunst treft men de prachtigste iconen aan 2. iemand die beeldbepalend (geweest)...

Een icoon (gr. eicoon, beeltenis, portret of gelijkenis) is een abstract begrip dat het vastleggen van een gelijkenis betekende. Het origineel, het ware beeld, was verdwenen en daarvoor in de plaats kwam de weergave van de herinnering, een tafereel uit het geheugen. Een icoon is een beeld of een portret met een afbeelding van Christus, Maria, een h...

Ook ikoon. In de Russisch- en Grieks-orthodoxe kerk een klein, draagbaar schilderij op paneel, met een afbeelding van Christus, Maria of een heilige. De traditie schrijft precies voor aan welke regels een icoon moet voldoen. Iconen worden sinds de 6de eeuw tot de dag van vandaag gemaakt.

Een icoon is een klein schilderij met de voorstelling (1) van Christus, Maria, heiligen of bijbelse onderwerpen, vooral in het gebied van de Grieks- en Russisch-orthodoxe kerk; het maken gebeurt volgens zeer strenge regels.

Icoon - (Gr. eikōn ‘gelijkenis, afbeelding’), overdrachtelijk gebruikt voor iemand die een grote uitstraling heeft en daardoor aanbeden wordt als een heilige.