Wat is de betekenis van Iconoclasme?

betekenis beeldenstorm uitspraak [ie-ko-no-klas-muh] citaat "Ze hebben minder doctrinaire aanpassingen gedaan dan de Grieks-orthodoxe en westerse kerken: voor de oosterse christenen zijn het iconoclasme, (...) de conciliaire beweging, de Reformatie, de Verlichting en het evangelisme evenzoveel stappen waarmee de Grieken en de westerse christ...

iconoclasme - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) het religieus gemotiveerde vernietigen van iconen van (menselijke) afbeeldingen ♢ EEn 'fraai' staaltje van iconoclasme is de verwoesting door de Islamitische Staat van een kunstcollectie van wel drieduizend jaar oud. Synoniemen beelde...

Iconoclasme (van gr. klao, breken) is een beeldenstrijd die tussen 726 en 843 in Byzantium woedde en die ging over de vraag of het maken en vereren van afbeeldingen van Christus wel geoorloofd was. In de eerste twee eeuwen wezen de christenen beeldende voorstellingen af; wanneer schilders of andere kunstenaars christen wilden worden, moesten ze eer...

Periode in de Byzantijnse wereld waarin een verbod gold op het afbeelden van Christus, Maria en heiligen als mensen. Dergelijke kunst werd beschadigd of vernietigd, mensen die de kunst in bezit hadden werden gebrandmerkt of op een andere manier verminkt. Het verbod werd in 730 afgekon- digd door keizer Leo lil en opgeheven in 843.

[v. iconoclast] beeldenstorm, beeldenbrekerij.

(ikonoklasme) beeldenstormerij

iconoclasme - De leer, praktijk of houding van iemand die godsdienstige beelden vernietigt of zich verzet tegen iemands eerbied daarvoor. Ook te gebruiken voor de specifieke periode uit de Byzantijnse geschiedenis. Gebruik 'aniconisme' voor het verzet tegen het gebruik van afgoden.

leer v. d. beeldenstormers.

o. systematische vernietiging van voorwerpen v. verering.