Wat is de betekenis van hurk?

v. (-en), in de uitdr. op zijn (enz.) hurken zitten, met gebogen knieën zó zitten, dat het achterste op de hielen rust zonder de grond te raken : ga maar op je hurken zitten; het kind zat op zijn harkjes.

hurk - Zelfstandignaamwoord 1. een houding waarbij men met gebogen knieën op de onderbenen rust ♢ Soms is het lastig weer uit een hurk overeind te komen. 2. (verouderd) een kind zo klein als iemand die op zijn hurken rust ♢ Hij was nog maar een hurkje....

→ hurksalto, hurksprong

gehurk, op die hurke sit hurke, op die hurk sit, met gebuigde knieë op die hakke sit.

s.; op de -en zitten, op ’e hûk(en) sitte, yn ’e hoksen sitte.

v. -en; alleen in verbindingen: op zijn (of: de) hurken zitten; zie hurken, hukken.

v. (-en) alleen in de uitdrukking ; op de of zijn -en zitten, met gebogen knieën zo op de grond zitten, dat het achterste op de hielen rust. Syn. huik.

m. (-en), in de uitdr.: op zijn hurken zitten, met gebogen knieën zó zitten, dat het achterste op de hielen rust zonder de grond te raken.

HURK, v. (-en), in de uitdr. op de hurken zitten, met gebogen knieën zóó op den grond zitten, dat het achterste op de hielen rust: ga maar op je hurken zitten; (ook) het kind zat op zijn hurkjes.