Wat is de betekenis van hanteren?

hanteren - Werkwoord 1. (ov) ermee omgaan ♢ De jongen hanteerde het mes als een ware kok. Woordherkomst Afgeleid van het Franse hanter (12e eeuw) met betekenis 'omgaan met', dat weer afkomstig is van het Germaans, met het achtervoegsel -eren

hanteren - regelmatig werkwoord uitspraak: han-te-ren 1. er zo mee omgaan dat je er wat aan hebt ♢ hij hanteert de hamer als een echte timmerman Regelmatig werkwoord: han-te-ren ik hanteer ...

Hanteren is afgeleid van a het Middelnederlandse hant (‘hand’); b het Franse werkwoord hanter, dat oorspronkelijk ‘omgaan met’ betekende; c het Zweedse werkwoord hantyda (‘aanduiden’).

hanteren - (een vrouw) ‘gebruiken’, ‘beslapen’. Hier in dit eenzaem Bos is plaats, Hanteertse slegs op zijn soldaats. Verkracht en schentse, boet u lust, Tot die tot walgen is geblust, s. v. RUSTING, Werken 1, 64 [1712].

gebruiken; bezoeken; gehanteerd worden door spoken, voorstellingen enz.: bezocht worden.

v., hantearje.

...

(hanteerde, heeft gehanteerd), (<Fr.), 1.(een kunst, een ambacht) uitoefenen, beoefenen (vrijwel veroud.); 2. (van zaken) omgaan met, volgens zijn bestemming behandelen, bezigen, gebruiken: de naald, het zwaard hanteren ; hij weet mes en vork goed te hanteren, kan er vlug mede te recht, hij eet flink ; de pen goed hanteren,...

gehanteerd (Fr.) eig. omgaan met, bezoeken; inz. gebruiken, behandelen: een zwaard hanteren, de naald hanteren; hantering, v. -en.