Wat is de betekenis van Habitus?

[zie habijt) uiterlijke gedaante, vóórkomen, houding; gedrag; aard van het lichaam.

gedrag; uiterlijke gedaante

(L.,), gestalte, uiterlijke vorm van individu; ook: gedrag.

uiterlike gedaante.

voorkomen, houding, lichaamsgesteldheid, dracht

Lat. Houding, uiterlijke verschijning. Vakterm in geneesk. en biol. de h. van een organisme wordt bepaald door erfelijke aanleg en uitwendige omstandigheden.

constitutietype, biotype, zie aldaar.

habitus.

gewoonte, houding.