Wat is de betekenis van grondvorm?

m. (-en), 1. oudste vorm waaruit zich jongere vormen hebben ontwikkeld; 2. kenmerkende, eigenaardige, typische vorm ; 3. type, voorbeeld, model.

De grondvorm is de stereometrische of organische vorm (1) waartoe een beeld (2) of plastiek kan worden teruggebracht; vergelijk met basisvorm.

Zuiver naar het uiterlijk bepaald plantentype, waarin dus soorten verenigd worden, die niet verwant behoeven te zijn. B.v.: grasvorm omvat Gramineae, Cyperaceae, Juncaceae, enz.); heidevorm (omvat Erica, Calluna, Empetrum, enz.). Verschil niet levensvorm: er wordt bij de onderscheiding van de g. geen aansluiting gezocht bij standplaatsfactoren, die...

m. (-en) 1. oudste vorm. 2. Uitbr. model, type.

Grondvorm - in ieder kristalstelsel de eenheidsvorm, welke als vlak van uitgang gekozen wordt om daarop de indices der andere vlakken te betrekken; het symbool van den g. is volgens deze definitie (111).

m. (-en), 1. oudste vorm waaruit zich jongere vormen hebben ontwikkeld; 2. kenmerkende, eigenaardige, typische vorm; 3. type, voorbeeld, model.

GRONDVORM, m. (-en), oudste vorm waaruit zich jongere vormen hebben ontwikkeld: — kenmerkende, eigenaardige, typische vorm; — type, voorbeeld, model.