Wat is de betekenis van gigant?

gigant - Zelfstandignaamwoord 1. (mythologie) reus uit de Griekse mythologie 2. reusachtig grote entiteit

[Lat. gigas, gigantis, van Gr. gigas, gigantos] reus.

reus

(< Lat. Gigas, -ántis = Gr. gigas, -antos = reus; plur. mythologische reuzen). Ster van reusachtige omvang, reuzenster.

reus.

(gi'gant) m. (-en) [Gr. gigas] 1. Algm. reus. 2. Giganten Inz. in de Griekse mytologie, een der aardreuzen die de Olumpos bestormden, door de Pelion op de Ossa te stapelen, doch door Zeus werden overwonnen en over de gehele aarde onder de vulkanen begraven: Tuphoëus is het hoofd der -en.

[➝Gr., uit Ge, de Aarde, geboren], m. (-en), 1. in de Griekse mythologie reus, een van de kinderen van Gaia en Kronos (e); 2. reuzenster. (e) De giganten bonden met de aan hen verwante titanen de strijd aan tegen de Olympische goden, die hen met hulp van ➝Herakles overwonnen en onder vulkanen begroeven. De giganten waren, in tegenstelling tot de...

gigant zn. 'reus' categorie: leenwoord, substraatwoord in brontaal Mnl. gigant 'reus' [1240; Bern.], pallas dat starke wijf die doet sloech eenen gygant 'Pallas, de sterke vrouw die een reus doodsloeg' [1285; CG II, Rijmb.]; vnnl. een gygant oft ruese 'een gigant of reus' [1537; WNT Aanv.]; nnl. ook overdrachtel...

GIGANT, m. (-en), (fab.) een der geduchte reuzen, die bergen op elkander stapelden om den Olympus te bestormen, maar door de goden met behulp van Hercules overwonnen werden; — (fig.) reus.