Wat is de betekenis van gewelf?

gewelf - Zelfstandignaamwoord 1. (bouwkunde) een holgebogen stenen zoldering waarbij de druk aan beide zijden afgevoerd wordt ♢ Vooral in kerken zijn veel gewelven te vinden. 2. een ruimte die door een holgebogen zoldering overdekt is ♢ Die oude ruimte is tevens een...

gewelf - zelfstandig naamwoord uitspraak: ge-welf 1. hol, gebogen plafond ♢ we lieven onder de gewelven van de kerk door Zelfstandig naamwoord: ge-welf het gewelf de gewelven

Een gewelf is een boogconstructie. Al in de derde eeuw vóór Christus ontstonden de eerste boogconstructies. De boogconstructie zou, anders dan bij de Griekse bouwkunst, een belangrijke plaats innemen in de Romeinse bouwkunst. Rond de tweede eeuw voor Christus begonnen de Romeinen ook gewelven te bouwen. Ze gebruikten hiervoor houten hulpconstructie...

Een gewelf is een overdekkende constructie samengesteld uit stenen of uit stenen met gietwerk. Vele vormen mogelijk, onder andere: tongewelf, kruisgewelf, kruisribgewelf, stergewelf.

Gewelf is een constructie om een ruimte te overdekken, bijv. in de vorm (1) van een halve bol (= koepel) of halve cilinder (= tongewelf); zie ook schaalbouw.

gewelf - Boogstructuren, meestal van metselwerk, die een plafond of dak vormen.

Een in verticale doorsnede boogvormige, overdekkende constructie, samengesteld uit stenen (beton) of hout. De meeste kerken en enkele openbare gebouwen in Zeeland zijn voorzien van houten tongewelven, deel uitmakend van de → kapconstructie. Stenen gewelven zijn reeds bekend in de 13e-eeuwse gebouwen, kruisgewelven met zwaar gemetselde ribben:...

boogvormig gemetselde overwelving van een ruimte, b.v. keldergewelf. Reeds in de Oudheid voorzagen de Romeinen hun badhuizen en paleizen met tongewelven. Het tongewelf werd in de romaanse kerkbouw opnieuw gebruikt. Het hoogtepunt bereikte de gewelfbouwtechniek in de gotische bouwstijl: kruisribgewelf, stergewelf en netgewelf zijn kenmerkend voor de...

boogvormige solder; boogvormig.