Wat is de betekenis van flambouw?

v. (-en), 1. (brandende) fakkel, toorts, aan een stok gedragen lichtbron (b.v. bestaande uit losgedraaid touw, in een mengsel van hars en terpentijn gedoopt, daarna geperst en met kardoespapier omwikkeld); 2. soort van fijne eetaardappel, geel op schotel, die tot laat in het voorjaar goed blijft.

flambouw - Zelfstandignaamwoord 1. een in brandbare stof gedrenkte stok die gebruikt wordt als buitenverlichting ♢ Nu gaan we de flambouwen buiten zetten. Synoniemen toorts, fakkel

[v. Fr. flambeau, van OFr. flambe = vuurteken, van Lat. flammula, verklw. van flamma = vlam] toorts, fakkel.

fakkel

flambouw - Fakkels die uit stukken touw of een soortgelijk materiaal bestaan die met was, talk, hars of teer zijn doordrenkt.

s., flambou, toartse; met een — seinen geven, flambouje.

v. flambouwen, flambouwtje (Fr. flambeau: fakkel; Z.-N. gedragen kaarslicht).

→ Fakkel.

v. (-en) [Fr. flambeau] fakkel, doch niet in figuurlijke zin. Syn. ➝ fakkel.