Wat is de betekenis van Façon?

[Fr., van Lat. factio = het doen, handelingen, van facere = doen] 1. wijze van doen, manier; 2. vorm, vóórkomen, fatsoen; c'est une façon de parler, bij wijze van spreken; sans façon, zonder complimenten, zonder plichtpleging.

manier; fatsoen

manier, vorm, fatsoen; sans façon (s) : zonder omslag, zonder plichtplegingen.

werk, bewerking [v. grond]; maaksel, vorm, snit; maakloon; schijn, soort; manier (van doen), (handel)wijze; vóórkomen, uiterlijk; façons, complimenten, plichtplegingen; avoir bonne façon, er goed uitzien; c'est une façon de parler, bij wijze van spreken; de sa façon, van hem; de telle façon, in...

(Fr.), o. (-s), manier; — vorm, voorkomen, fatsoen ; —sane façon, zonder complimenten, omslag.

(Fr.) v. manier; vorm, fatsoen; maakloon; ~s, plichtplegingen; ~ de parler, manier van zeggen; sans ~s, zonder omslag, zonder plichtplegingen of complimenten, alsof men thuis was (is).

o. façons (Fr. [Lat. factio = het doen]: manier; vorm, fatsoen): sans façon, zonder omslag, complimenten, familiair.

(fa'son) o. (-s) [Fr. < Lat. facere, doen] 1. manier, vorm, plichtpleging. 2. omslag, komplimenten. →: sans façon.

[Fr.], o. (-s), manier; vorm, voorkomen, fatsoen; sans —, zonder complimenten, zonder omslag.