epitheton (epiteton)
[➝Gr.], o. (-ta), bn. dat in vaste verbinding met een zn., m.n. met een eigennaam, gebruikt wordt tot kenschetsing of versiering (epitheton ornans): de rozenving’rige dageraad; het snelvoetig hert; (biologie) tweede woord in de binaire nomenclatuur, b.v. robur in Quercus robur.
