Wat is de betekenis van Enclisis?

(Gr.), v., (taalk.) positie van een woord waarin het zijn eigen accent verliest door aansluiting aan het voorafgaande of volgende.

v. (Gr.-Lat. [Gr. klinein = leunen]: spraakk. innige aansluiting v. e. woord aan het onmiddellijk voorafgaande woord met verzwakking van eigen accent), b.v. daar gaat-ie, (en = en).

Hieronder verstaat men het merkwaardige verschijnsel, dat een woord in den zin geen eigen accent heeft, maar met het voorgaande, phonetisch gesproken, slechts één geheel uitmaakt. De (bijna) accentlooze vorm draagt den naam van encliticon. ➝ Proclisis. In het Ned. komt e. vooral voor bij adverbia, hulpwerkwoorden, voornaamwoorden; bij...