Wat is de betekenis van Ego?

Zie Ege Ego was in het zuiden vroeger ook vleivorm van Egidius; door vernoeming komt de vorm Ego met deze oorsprong nog voor. De naam is ooit geweigerd door de ambtenaar van de burgerlijke stand met de opmerking dat Ego 'ik' betekent en een naam geen betekenis mag hebben. “Ook toen men er op wees, dat de naam Ego reeds lang in de registers voorkwam...

ego - Zelfstandignaamwoord 1. gevoel van eigenwaarde ♢ De grote salarisverhoging was heel goed voor haar ego. ♢ De jonge honkballer had een veel te groot ego. Verwante begrippen ik, ik-activiteit, ik-betrokken

Ego is het centrale complex van het bewustzijn. Aan het ego worden een viertal specifieke functies toegeschreven: denken, voelen, gewaarworden (of 'waarnemen') en intuïtie.

ego - zelfstandig naamwoord uitspraak: e-go 1. je eigen persoon ♢ hoe je teleurstellingen verwerkt, heeft te maken met je ego 1. zijn ego kreeg een flinke deukï [zijn zelfvertrouwen werd een stuk m...

[Lat.] ik, het ik; het bewust denkende subject; iemands alter-, tweede ik, persoon die uiterlijk en in doen en laten op iem. lijkt; (scherts.) mijn alter-, mijn echtgenote.

ik; zelfbewustzijn

het ik; tweede van de vijf Kleshas, oftewel oorzaken van pijn. Het E. staat diametraal tegenover wat de yogis het Zelf noemen, dat immers eeuwig, universeel en belangeloos is. Het E. daarentegen vecht slechts voor het eigen belang met alle kenmerken en eigenschappen vandien. Zie: Gunas.

(Latijn: ik), → ik. In de psychoanalytische taal is het ego dat deel van de → persoonlijkheid dat de krachten die op iemand inwerken, in evenwicht houdt, d.w.z. diens → driften (diepste neigingen), moraal (of juister gezegd; zijn super-ego) en tenslotte de werkelijkheid van de buitenwereld.

m -> Ege. Ego was in het z. vroeger ook vleivorm van Egidius (zie ald.); door vernoeming komt de vorm Ego met deze oorsprong nog voor.