docht - Werkwoord 1. onpersoonlijke verleden tijd van dunken ♢ Het docht me niet verstandig dat te doen. docht - Werkwoord 1. enkelvoud verleden tijd van dunken ♢Ik docht ♢Jij docht ...

v./m. (-en), roeibank; doft.

s., doft, duft.

v. (-en), roeibank ; doft.

v. -en (roeibank); ook: doft.

Lampepit, lampekatoen. Eertijds noemde men de weeke kern van de positieve koolspits aan electrische booglampen: dochtkool.

DOCHT, v. (-en), roeibank; zie DOFT.