Wat is de betekenis van Discipel?

(<Lat.), m. (-en, -s), leerling, inz. in toepassing op de jongeren van Christus (bij Prot.); — volgeling, navolger; (scherts.) mijn discipelen, mijn jongens.

discipel - Zelfstandignaamwoord 1. (Bijbels) een leerling van een geestelijk leidsman ♢ Jezus verkreeg een aantal van zijn discipelen aan het meer van Tiberias.

Discipel, (lett.) leerling; volgeling, in het bijzonder van Jezus; ook: leerling of aanhanger van een bepaald persoon in het algemeen. In de evangeliën en in het boek Handelingen van de Apostelen worden de volgelingen van Jezus als discipelen aangeduid, zowel in het algemeen, als ter aanduiding van alleen zijn twaalf leerlingen: ‘En Hij riep zijn t...

discipel - zelfstandig naamwoord uitspraak: di-si-pel 1. volgeling en leerling ♢ Jezus had twaalf discipelen Zelfstandig naamwoord: di-si-pel de discipel de discipels

[Lat. discipulus, van discere = leren] leerling; discipelen, spec.: de leerlingen van Jezus.

apostel; volgeling

discipel - Te gebruiken voor personen die de leer, denkwijze of het voorbeeld van een leraar of leider leren, accepteren en er zich door laten leiden, bijvoorbeeld de belijdende volgelingen van een religieuze leider of aanhangers van een bepaalde denkwijze.

leerling, scholier, volgeling, aanhanger.

een uit het Latijn afgeleid woord, dat leerling betekent. Het wordt in het N.T. in vele Nederlandse vertalingen gebruikt en dan in een ruimere en in een engere zin. Ruim van alle volgelingen van Jezus of Joh. de Doper, eng van de twaalf. Andere vertalingen lezen jongeren of leerlingen.