Wat is de betekenis van Dialectica?

(dialektika) zie dialectiek

De kunde van logische bewijsvoering in redenering (these) en tegenredenering (antithese). Uit de these en antithese wordt een nieuwe propositie afgeleid, de synthese. De these en antithese duidt men wel aan als premissen; uit de premissen wordt de synthese of conclusie door gevolgtrekking gewonnen. Synoniem: dialectiek. Zie ook Antithese.

zie dialecticus.

f. dialectiek, redeneerkunde.

(Lat.) v. 1 hist. wetenschappelijke twist- of disputeerkunst; 2 kunst v. d. logische redenering, logica; 3 leer van Hegel, dat de gedachte, tegen zich zelf reagerend, tot verzoening komt in een hogere gedachtenorde.

Redeneerkunde.

v. [Lat. [wetenschappelijke] twist- of disputeerkunst).

enz. → dialektika enz.

Dialectica is volgens de beteekenis van het Grieksche woord de kunst van redetwisten , bij de oude wijsgeeren in zwang en door de drogredenaars misbruikt. Zeno wendde haar aan om zijne stellingen tegen geopperde bezwaren te verdedigen, en vooral Sócrates en zijne leerlingen namen hunne toevlugt tot dat wapen der Sophisten, om hen daarmede te bestri...