Wat is de betekenis van Decibel?

decibel - Zelfstandignaamwoord 1. (natuurkunde), (eenheid) een eenheid in logaritmische schaal voor geluidsintensiteit Woordherkomst afgeleid van bel met het voorvoegsel deci-

Een meeteenheid die wordt gebruikt voor geluid, gehoor, radio etc. Wordt vaak gevolgd door een letter, die meer informatie geven over het type van metingen. Voorbeeld dB(A) is een meting verricht met de geluidsniveaumeter in A-stand. Hierbij wordt minder de nadruk gelegd op de lage tonen, zodat de meting beter overeenkomst met de luidheid die de me...

Een decibel is een pseudo-eenheid om aan te geven dat we te maken hebben met een niveauschaal verkregen na een logaritmische transformatie.

decibel - zelfstandig naamwoord uitspraak: de-ci-bel 1. maat voor de hardheid van geluid ♢ er is daar een geluidsoverlast van 80 decibel gemeten Zelfstandig naamwoord: de-ci-bel de decibel ...

(m.), → dB.

afk. dB 0,1 bel [i](z.a.). [/i]

eenheid van geluidssterkte

Decibel (1) Een eenheid, die de verhouding tussen twee energieniveaus volgens een logaritmische schaal weergeeft. (2) Een eenheid om energie te meten. Het aantal decibels is tien maal de logaritme (met grondtal tien) van de verhouding tussen de gemeten energieniveaus; indien de gemeten niveaus spanningen zijn, gemeten over een gelijke weerstand, is...

eenheid van geluidssterkte (symbool: dB). De decibel is een logaritmische eenheid, gebaseerd op meting van de geluidsintensiteit in watt per vierkante meter en gerelateerd aan het referentieniveau van 1 pikowatt/m2 (= 1012W/m2), d.i. de intensiteit van het net nog door het menselijk oor waarneembare geluid. Omdat de decibelschaal logaritmisch is, b...