Wat is de betekenis van copulatie?

copulatie - Zelfstandignaamwoord 1. het copuleren 2. (formeel) (seksualiteit) geslachtsgemeenschap, paring, coïtus 3. entwijze waarbij de schuin afgesneden ent en stam tegen elkaar worden gelegd Woordherkomst Naamwoord van handeling van copuleren met het achtervoegsel -atie

copulatie - of paring. Gedrag dat leidt tot de vereniging van de vrouwelijke en mannelijke geslachtscellen. Vaak (zoals bij zoogdieren) wordt hierbij een penis gebruikt die in een vagina wordt gebracht, een andere methode (zoals bij vogels) bestaat uit het tegen elkaar drukken van cloaca’s waarin de geslachtsopeningen zich bevinden.

[Lat. copulatio] paring; enting.

(L., copulare = verbinden), verenigen van twee celkernen of twee cellen, afkomstig van verschillende individuen. Bij dieren: geslachtelijke vereniging van vrouwelijk en mannelijk dier, waarbij zaadcellen in het vrouwelijk dier gebracht worden. Heet bij de mens coïtus (paring).

verbinding; paring

z. Copuleren.

(<Lat.), v. (-s, ...tiën), 1. verbinding, koppeling, in 't bijz. paring, vleselijke gemeenschap; 2. entwijze waarbij het stammetje en de enttwijg, van ongeveer gelijke dikte, beide schuin toegesneden worden en met de snijvlakken op elkaar gebonden; 3. (als term in de logica en grammatica) de verbinding van onderwerp en gezegde door de...

noemt men in de dierkunde een vorm van geslachtelijke voortplanting, waarbij een mannelijke zaadcel zich verenigt met een vrouwelijke eicel, waardoor een bevrucht ei ontstaat. Iets dergelijks vindt ook plaats bij eencellige dieren, daar zijn deze diertjes de copulanten zelf.

1) samensmelting v. geslachtscellen; 2) soort enting door het op elkaar bevestigen v. 2 twijgen v. verschillende soort, maar v. gelijke dikte.