consĕcūtĭo
(consĕquūtĭo), ōnis, f. de behoorlijke opeenvolging, volgorde. | gevolg (als werking), consecutionem alcs rei afferre, iets ten gevolge hebben, Cic.; in ’t bijz., gevolgtrekking. | verkrijging.
Wat is de betekenis van consĕcūtĭo?
Gerelateerde zoekopdrachten