Wat is de betekenis van coëfficiënt?

coëfficiënt - Zelfstandignaamwoord 1. (wiskunde) een vermenigvuldigingsfactor van een zeker object. (variabele, vector, functie, differentiaalquotiënt etc.) Woordherkomst afgeleid van efficiënt met het voorvoegsel co-

[zie efficiënt] (algebra) vaste factor van veranderlijke of onbekende grootheid; (nat.) gegeven constante; uitzettings-, factor die volumeverandering bij temperatuursverandering aangeeft; wrijvings-, factor die de grootte der wrijving tot uitdrukking brengt.

(koëfficiënt) constante factor (wisk.)

In de wiskunde is de coëfficiënt het getal waarmee een onbekende of veranderlijke grootheid vermenigvuldigd wordt. Men duidt b.v. in de uitdrukkingen 3a, 5b, 8x de getallen 3, 5 en 8 aan als coëfficiënten van a, b of x.

standvastige of gegeven factor van een algebraïsche grootheid, verhoudingsgetal

Vele grootheden kunnen voorgesteld worden als een product van twee factoren, b.v. ax of 4x, waarbij a en 4 de constanten zijn, x de veranderlijke. de constante factor noemt men c.

coëfficiënt.

coëfficiënt.

(<Fr.), m. (-en), gegeven constante factor van een onbekende of veranderlijke grootheid: in ax is a de coëfficiënt; vgl. uitzettings-, wrijvingscoëfficiënt, e.d.