Wat is de betekenis van Cimbaal?

bekken. ronde, een beetje holle metalen schijf die wordt gebruikt als slagwerkinstrument door ze per twee met de holle zijde tegen elkaar te slaan; bekken. Voorbeelden: Woodblocks, tom-tom en cimbaal brengen stokkende flarden van wat een jazz-cadans wil worden. De Standaard, 1996 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, m...

cimbaal - Zelfstandignaamwoord 1. (muziekinstrument) een metalen slagwerkinstrument bestaat uit een ronde, iets gekromde metalen schijf die, afhankelijk van het gebruik, in het midden opgehangen is in een standaard of met een koord of riem wordt vastgehouden ♢ In de jaren vijftig begon Kakehashi als reparate...

Een cimbaal (Gr. kymbalon) is een gewelfd metalen klankbekken. Meestal worden twee cimbalen tegen elkaar geslagen. Zie bekkens.

[Lat. cymbalum, van Gr. kumbalon = bekken] bep. muziekinstrument; bep. orgelregister; klavecimbel (z.a.).

klankbekken; orgelregister

bij de Grieken en Romeinen een op bekkens gelijkend cilinder slaginstrument. In de Middeleeuwen duidde men er een klokkenspel mee aan. Nog later werd de cimbaal een snaarinstrument - ook hakkebord genaamd - dat met hamertjes wordt bespeeld en vaak in zigeunermuziek wordt toegepast.

(het, cimbalen), (ook:) bekken waarvan er twee tegen elkaar worden geslagen, in gebruik bij harmonie- en fanfarekorpsen. Etym.: In AN wordt c. in deze bet. haast niet meer gebr.; het is in Ned. wel het normale woord voor de vaste cimbalen van een drumstel of slagwerksectie. Syn. marscimbaal, (mars)simbal. Zie ook: bekken.

s., bekken (it).

(Gr. kümbalon, Ital. cembalo) muziekinstrument bestaande uit 2 koperen halve bollen die tegen elkaar worden geslagen; ook: orgelregister met helder scherp geluid.