Wat is de betekenis van Cantate?

cantate - Zelfstandignaamwoord 1. (muziek) een muzikale compositie voor een of meer zangers, begeleid door instrumenten 2. (religie) vroegere benaming van de vierde zondag na Pasen Verwante begrippen oratorium, zangstuk, aria, recitatief, koor, koraal

Aanvankelijk een Italiaans, later ook een Duits en Frans vocaal genre, vooral in de barokperiode, bestaande uit de opeenvolging van recitatieven, aria’s en (eventueel) koren, met een beperkte of een uitgebreide instrumentale deelname.

Een cantate, (lt. cantata) is een zangstuk, oorspronkelijk tegenhanger van de sonata (instrumentaal stuk), en de toccata (stuk voor toetseninstrumenten). Bij deze term zal men waarschijnlijk allereerst denken aan de cantates van Bach. Aan de rijkdom in vorm en karakter die Bach in zijn merendeels kerkelijke cantates tentoonspreidde gingen echter zo...

Cantate is een: 1) zangstuk; 2) meerdelige meerstemmige vocale compositie (4) (korter dan oratorium).

[It. cantata] (muz.) uitgebreid zangstuk bestaande uit solo's, recitatieven en koren.

(kantate) zangstuk

(Ital.: cantata = zangstuk), meerdelige compositie voor een of meer zangstemmen, voor koor of voor soli en koor, alle met instrumentale begeleiding. Er zijn wereldlijke en geestelijke of kerkelijke cantates.

Literaire tekst voor koor en spreekstemmen; in de Fr. literatuur o.a. bij T. G. v. d. Meulen (Simmernacht en simmermoarn), P. J. Troelstra (Fûgelsang, in: ‘Rispinge’3, 141-147; It koalsiedterskjen, ‘Rispinge’3, 232-254), D. Kalma (Hjerstnacht, in:‘It sjongende Fryslân’, 133-193), D. H. Kiestra (Oer...

groot zangstuk, met begeleiding, voor koor en soli; de 4e zondag na Pasen