Wat is de betekenis van bunker?

1) (1950) (inf.) buik; maag. • Was dat effe 'n lekker schurfie! M'n bunker barst bijna. (Jan Mens: Er wacht een haven. 1950) 2) (1968) (pol.) (meestal met de toevoeging ‘aan de Lange Voorhout) ministerie van Financiën in Den Haag. • Zo'n staatshoofd mag dan oceanen brandende napalm laten uitvloeien over armelijke...

bunker - Zelfstandignaamwoord 1. uitgegraven en met beton zwaar versterkte verdedigingsstelling ♢ In Albanië lopen mensen rond met namen als ‘Proletar’, ‘Përparim’ (vooruitgang) en ‘Marenglen’, een combinatie van Marx, Engels en Lenin. Daarnaast verzorgen duizenden ronde bunkertjes een zichtbaar overbl...

Bunker - bijnaam van de coalitie van ultraconservatieve politici en regeringsleiders onder het regime van Franco (1892-1975) in Spanje.

Ook: beuk, beul, dijk, os. Zeer sterke hand.

bunker - zelfstandig naamwoord uitspraak: bun-ker 1. betonnen schuilplaats voor soldaten ♢ ze wachtten in de bunker tot de aanval voorbij was Zelfstandig naamwoord: bun-ker de bunker de...

(de; -s) - kunstmatig aangelegde hindernis, meestal in de vorm van een kuil waaruit gras en aarde verwijderd zijn en vervangen door zand; de bunker is zodanig geplaatst op de fairway of rond de green dat onnauwkeurig geplaatste ballen daarin terecht kunnen komen, syn. trap. • Met gras begroeide grond in de bunker of grenzend aan de bunker, met inbe...

[afleiding onzeker] 1 kolenruim van schip; 2 (mil.) ondergrondse schuilplaats; ook: versterking van beton en staal.

verdedigingswerk, deels onder, deels boven de grond; kolen- of olieruim in een schip; kuiltje in een golfveld

bunker - Algemene, aan het Duits ontleende benaming voor gevechtsopstellingen, onderkomens e.d. doorgaans van gewapend beton; zie kazemat. MvC