Wat is de betekenis van blaffen?

1) (1990+) (stud.) eten. Zie ook: wegblaffen*. • (Marnix en Marjan van Lichtenvoorde: Nieuwe woorden. 1993) • (Albert Gillissen & Paul Olden: Het eerste Nederlandse Studentenwoordenboek. 1994) 2) (2006) (jeugd) onzin praten: 'Wat blaf je nou?' • (Prisma miniwoordenboek. Drop je lyrics. 2006) • J...

blaffen - Werkwoord 1. (inerg) (dierengeluid) geluid maken dat kenmerkend is voor een hond ♢ Die hond blaft al de hele dag. Uitdrukkingen en gezegden ♦ blaffende honden bijten niet mensen die veel lawaai maken doen meestal geen kwa...

blaffen - onregelmatig werkwoord uitspraak: blaf-fen 1. geluid van een hond (waf, waf) ♢ toen ik aanbelde, begon de hond te blaffen 1. blaffende honden bijten niet [je hoeft niet bang te zijn voor...

Blaffen - eten (vnl. te Amsterdam), soms ook drinken: een biertje wegblaffen.

In het noorden van het land gebruikte term voor aftroeven.

Een blaffende hond waarschuwt ons voor een of ander gevaar. (Zie ook ‘Hond’).

Blaffen - geregeld met de boeg op de golven klappen. Vormt een zware belasting voor huid en verbanddelen in het voorschip en kan vooral bij houten constructies tot schade en lekkage leiden. Doorgaans kan men het blaffen doen afnemen door koerswijziging of door snelheidsvermindering. Niet te verwarren met → paaltjes pikken.

v., blaffe, bylje, waffe; zachtjes —, blafkje.

...