Wat is de betekenis van beestje?

(1937) (Barg.) dubbeltje. • (E.G. van Bolhuis: De Gabbertaal. 1937) • (H. Beem: Sje-eriet. Resten van een taal. Woordenboekje van het Nederlandse Jiddisch. 1967)

beestje - Zelfstandignaamwoord 1. verkleinwoord enkelvoud van het zelfstandig naamwoord beest ♢ Mijn hond is altijd een braaf beestje geweest, maar nu had hij toch iemand gebeten. 2. (zelfstandig verkleinwoord) een klein diertje, insect, bacterie, worm ♢ Er z...

o. (-s), 1. klein beest; als aanspraak tot een huisdier: braaf, mijn beestje ! — beestjes hebben, luizen; (Zuidn. ook) met de jicht gekweld zijn; — het is de aard van ’t beestje, dat is zo zeer met hem vergroeid, dat er weinig aan te veranderen valt; — het is een mager beestje, er is niet veel van...

o. (-s), klein beest; als aanspraak tot een huisdier: braaf, mijn beestje!; beestjes hebben, luizen; het is de aard van ’t beestje, dat is zozeer met hem vergroeid, dat er weinig aan te veranderen valt; het is een mager beestje, er is niet veel van te halen; ook: het heeft niet veel te betekenen; een oud beestje, een oud antiek voorwerp, o.a....

...

BEESTJE, o. (-s), klein beest; beestjes hebben, luizen hebben; (Zuidn, ook) met de jicht gekweld zijn; — een beestje houden, een varken vetmesten om dat later voor eigen gebruik te slachten; — het is de aard van ’t beestje, dat is zoozeer met hem vergroeid, dat er weinig aan te veranderen valt; — het is een mager beestje,...

Beestje, (B. -N), o. (-s), klein beest.