Wat is de betekenis van Bedillen?

bedillen - Werkwoord 1. (ov) bemoeizuchtig voor een ander regelen Woordherkomst afgeleid van dillen met het voorvoegsel be- Verwante begrippen haarkloven, vitten, het lastig maken

v., bilekje, bilekskoaije, hearskje; iets, iemand —, falle op eat, immen.

(bedilde, heeft bedild), 1. eigenlijk: bebabbelen; (bij uitbr.) bevitten, min of meer gezochte aanmerkingen maken: ik laat mij niet bedillen, ik duld niet dat men mij wil terechtwijzen bij al wat ik doe; 2. (gew.) iets bedillen, bescliikken, beredderen; — de keuken bedillen, besturen,

bedilde, h. bedild (kleingeestig critiseren, bevitten).

(bedillən) (bedilde, heeft bedild) [Mned. dillen, praten] kleingeestige aanmerkingen maken. Syn. berispen, bevitten, doorhalen, gispen, laken, veteren. Tgst. → loven bediller m. (-s).

is afgeleid van ’t Mnl. dillen = praten, spreken, in eenigszins ongunstigen zin, als ons klappen.

...

...

BEDILLEN, (bedilde, heeft bedild), eigenlijk bebabbelen; (bij uitbr.) bevitten, min of meer gezochte aanmerkingen maken ik laat mij niet bedillen, ik duld niet, dat men op alles vit wat ik doe; — (gew.) iets bedillen, beschikken, beredderen; — de keuken bedillen, besturen. BEDILLING, v. 1 (-en), het bedillen.