Wat is de betekenis van Aseïteit?

het zelfstandig bestaan van God

Aseïteit - (Lat. aseitas, zie a se = van zichzelf), goddelijk attribuut, beteekenend,dat God geen oorzaak heeft van Zijn bestaan, maar dat Hij door Zichzelf is. De a. houdt in iets negatiefs — geen oorzaak hebben, en iets positiefs — door zichzelf zijn. De a. van God is gegeven met het begrip van God als volstrekt onafhankelijk, onveroorzaakt wezen...

Zelfgenoegzaamheid; in volkomen zelfstandigheid en onafhankelijkheid, in en door zichzelf (a se) bestaand, zooals men zich de Godheid voorstelt. Een soortgelijke volkomen onafhankelijkheid vindt men in Spinoza’s ,,causa sui” der goddelijke substantie.

Aseïteit - (Lat. aseïtas), scholastieke term ter aanduiding van de absolute oorspronkelijkheid, onafhankelijkheid en zelfgenoegzaamheid Gods.

(van het lat. a se) In de philosophie kunstterm voor de eigenschap van slechts uit eigen aandrift, geheel vrij van inwerkende invloeden, te. handelen. In de scholastische theologie: ongeschapenheid Gods.