Wat is de betekenis van Anathema?

[Gr. anathèma = wijgeschenk, afgezonderd van profaan gebruik; NTGr. anathema = uitgebannene uit de gemeente, vervloekte] 1 vervloekt persoon; 2 banvloek; een anathema over iets uitspreken, iets verdoemen, iets volledig veroordelen.

(anatema) vervloekt persoon; kerkelijke banvloek

(= vervloekt), beteekent in het kerkelijk recht de → excommunicatie; de formule „anathema sit” (= hij zij in den ban) van de → dogmatische canons wordt speciaal gebruikt tegen hen, die hardnekkig aan een dwaling vasthouden en beteekent dus: hij zij geëxcommuniceerd wegens ketterij.

o., vervloeking; banvloek; kerkban.

(Gr.) betekent vnl. wijgeschenk aan een god. In het Grieks der Septuagint betekent het (de weergave van het Hebr. chérem) een vloek waarmee iets door God voor de vernietiging bestemd wordt, dat daarom niet mag worden gespaard voor ’s mensen eigen gebruik (bijv. i Sam. 15). In het N.T. betekent dit woord zeker een zware vervloeking en u...

ban, (ban)vloek\the idea is anathema to him, het idee is hem een gruwel.

anathema, banvloek.

(Gr.), o. (-’s), banvloek in de R.-K. Kerk ; zijn anathema over iets uitspreken, iets ten strengste veroordelen, verdoemen.

1. ătis, n. wijgeschenk. 2. ănăthĕmă, ătis, n. a. vervloeking; meton., vervloekte. b. kerkelijke ban; meton., iemd. die in de ban is.