Ămīcus
bevriend, vriendschappelijk gezind, welwillend, genegen, gunstig, Cic., nec dis amicum est, nec mihi, het behaagt, is aangenaam, Hor. — Subst., ămīcus, i, m. vriend, Caro amicissimus meus, mijn allerbeste vriend, Cic.; poët. = patronus, begunstiger, ook = socius, kameraad, makker; = vereerder, veritatis,...
