Wat is de betekenis van allofoon?

allofoon - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een alternatieve vorm die een foneem in een bepaalde fonologische context aanneemt ♢ Als een bepaalde klank voorspeld kan worden door de omgeving waarin die klank voorkomt, dan is die klank wellicht een variant of allofoon. Woordherkomst...

< G allos + phonè ‘andere klank’. Fonologische figuur, uitspraakvariant van een foneem. Behalve positionele varianten (de ee klinkt anders voor een r dan voor andere medeklinkers) zijn er vrije varianten (bv. tongpunt-r of huig-r). Functies: 1) sociale connotatie: het lispelend of slissend uitspreken van de s karakteriseert kinder- en meisjesta...

(m.), een bepaald foneem dat ten gevolge van assimilatie een andere verklanking krijgt; b.v. de [e:] in peer en deel.

Een allofoon is een uitspraakvariant van één bepaalde, elementaire klank, die niet tot betekenisverandering leidt. Klankvarianten worden alleen elkaars 'allofonen' genoemd: (1) als zij deel uitmaken van hetzelfde foneem, (2) als zij elkaar afwisselen op grond van hun plaats. De klank van de letter: r (foneem) kan dus verschillend uitgesproken worde...