Wat is de betekenis van Akropolis?

Letterlijk: hoge stad. Hier stonden de belangrijkste tempels en hier vluchtten inwoners heen in tijden van nood.

Letterlijk: hoge stad (Grieks). Centrale plek in een antieke Griekse stad, waar de belangrijkste tempels en/of openbare gebouwen gelegen waren.

[Gr., van akros = spits, uítstekend, hoger dan de omgeving, en polis = stad] de bovenstad (oorspr. met burcht van Griekse steden, spec. te Athene) aangelegd op lage bergtop of rotspunt (tegenover de benedenstad, de polis).

hooggelegen vestingwerk

akropolis - De hoger gelegen en meestal versterkte delen van oude Griekse steden, met doorgaans tempels en een aantal openbare gebouwen, en gebruikt als toevluchtsoorden.

Akropolis - Hoge stad of burcht, meestal het kleine plateau, waarop de vroegste nederzetting van de stad teruggevonden kan worden. Zo’n plateau werd daartoe uitgekozen omdat een heuvel gemakkelijker verdedigd kon worden en het ook mogelijk maakte het omliggende gebied te beschermen, zoals ook voor de middeleeuwse burchten en kastelen verondersteld...

Hoogst gelegen deel tevens „citadel” van de Griekse stad, in Mykeense* tijd vaak koningspaleis, later veelal heiligdom. Het meest bekend is de a. van Athene met Parthenon*. Propylaeën* en Erechtheion*.

(Gr.), m., stadsburcht, citadel, oorspr. van het oude Athene, bij uitbr. ook van andere oude steden.

burcht ener Gr. stad, in het bijzonder die van Athene. De A. van Athene is een ovaalvormige kalkrots van ca 150 m hoog en, behalve aan de W.-zijde, steil en onbeklimbaar. Hierop stonden in bloeitijd van Athene vele, meest religieuze, gebouwen: Propylaeën, Pinakotheek, Niketempel, Erechtheion, Parthenon. Door brand van 1656 en vooral kruitontpl...