Wat is de betekenis van Afgericht?

afgericht - Deelwoord 1. voltooid deelwoord van africhten 1. vormt de voltooide tijden ♢ Hij heeft de grote witte wolfshond afgericht om zijn kudde schapen te bewaken. 2. vormt de lijdende vorm ♢ Hulphonden worden inmiddels ook afgericht om auti...

bn. (-er, -st), 1. door oefening of onderricht bekwaam tot —, bedreven, knap in enige kunst; (absol.) geoefend, volleerd ; 2. slim, listig, doortrapt.

bn., vaardig, bedreven; fig. slim, listig: een afgericht paard, een afgerichte strijder, een afgerichte leerling; zie africhten.

('af) bn. (-er, -st) 1. vaardig, ten gevolge van oefening : een strijder, paard. Syn. bekwaam, geschikt, knap, kundig. 2. sluw, doorslepen : een diplomaat. afgerichtheid v.

af'gericht, bn. (-er, -st), 1. door oefening of onderricht bekwaam, bedreven, knap in enige kunst; (abs.) geoefend, volleerd; 2. slim, doortrapt.

AFGERICHT, bn. (-er, -st), die afgericht zijn (soldaten); — bekwaam, bedreven, knap in eenige kunst; — slim, listig, doorslepen; doortrapt, sluw.

zie Bekwaam.