Wat is de betekenis van aanvuren?

aanvuren - Werkwoord 1. aanwakkeren Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en vuren(werkwoord)

v., oanfjurje, -fiterje, -hise -hysje, -huse, -hûsje.

(vuurde aan, heeft aangevuurd), 1. (veroud. en fig.) sterker doen branden, geheel in vuur zetten; 2. (fig.) (neigingen, hartstochten) aanwakkeren, krachtig opwekken: iemands ijver aanvuren ; — (personen) sterk aansporen tot iets goeds, met geestdrift vervullen, om te streven naar een edel doel.

vuurde -, h. -gevuurd (aanwakkeren; aansporen [tot iets goeds]): iems. moed —; de troepen —; -vuring, v. —en.

('a:n) (vuurde aan, heeft aangevuurd) krachtig opwekken tot iets goeds : iemands ijver -. Syn. → aandrijven (I 2).

aanvuren - (vuurde aan, heeft aangevuurd), (fig.) (neigingen, hartstochten) aanwakkeren, krachtig opwekken: iemands ijver —; (personen) sterk aansporen tot iets goeds.

...

Aanvuren - (vuurde aan, heeft aangevuurd), (veroud. en fig.) sterker doen branden, geheel in vuur zetten; (fig.) (neigingen, hartstochten) aanwakkeren, krachtig opwekken: iemands ijver aanvuren; (personen) sterk aansporen tot iets goeds, met geestdrift vervullen), om te streven naar een edel doel. AANVURING, v. AANVUURDER, m. (-s). AANVUURST...

zie Aandrijven.