Wat is de betekenis van aanstichten?

aanstichten - Werkwoord 1. veroorzaken ♢ Hij wordt beschuldigd van het aanstichten van rellen. ♢ De verdachte heeft bekend de brand te hebben aangesticht. Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en stichten(werkwoord)

v., oansticht(sj)e.

(stichtte aan, heeft aangesticht), de eerste bewerker zijn van, veroorzaken, teweegbrengen, thans uitsl. in zeer ongunst. zin.

stichtte -, h. -gesticht (het eerst veroorzaken, de eerste bewerker zijn, meest, van iets kwaads): tegen iem.kwaad-; -stichter, m.-s (bewerker); -stichtster, v.-s: dedezer consternatie; -stichting, v.: op - van.

('a:n) (stichtte aan, heeft aangesticht) Iets kwaads teweegbrengen.

aan'stichten (stichtte aan, heeft aangesticht), de eerste bewerker zijn van, veroorzaken, teweegbrengen, thans uitsluitend in zeer ongunstige zin.

...

Aanstichten - (stichtte aan, heeft aangesticht), de eerste bewerker zijn van, het eerst veroorzaken, teweegbrengen. AANSTICHTER, m. (-s). AANSTICHTSTER, v. (-s). AANSTICHTING, v.

...