Wat is de betekenis van aanranden?

aanranden - Werkwoord 1. aantasten 2. verkrachten, iemand dwingen tot seksueel contact ♢ De man randde de jonge vrouw aan en kwam daardoor voor lange tijd in de gevangenis terecht. Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en randen(werkwoord)

aanranden - regelmatig werkwoord uitspraak: aan-ran-den 1. met geweld dwingen tot lichamelijk contact ♢ een onbekende man heeft haar aangerand Regelmatig werkwoord: aan-ran-den ik rand aan (... ik aanrand)...

(randde aan, aangerand) in België ook: overvallen, aanvallen. Dagen door de straten van Londen stappen om plots een mes onder je neus te krijgen: Donal MacIntyre doet het met plezier. Vanavond laat hij zich aanranden om het spoor van zijn overvaller en diens buit te volgen.

Aanranden - (on)gewenste poging ondernemen tot verleiden. Ik vermoedde dat zij mij wilde aanranden, maar van die grappen houd ik niet, als er aangerand (verleid, versierd) moet worden doe ik het liever zelf. (Burnier, 1967).

1. (Iem.) aanvallen; ook: overvallen. Nu randt zij de jongens aan. Het wordt een ongenadig gevecht. De (sneeuw)ballen pletsen onverwachts in aangezichten open, TEIRLINCK 1952, 1, 103. In Vorst werden maandagnamiddag twee bejaarden door een jonge Noordafrikaan aangerand, Gazet v. Antw. 30/7/1980. 2. M. betr. t. iemands eer, goede naam e.d.:...

Het werkwoord aanranden is gevormd van het zelfstandige naamwoord rand en het bijwoord aan in de zin van: aanraking en aanranden betekent dus letterlijk: aan de rand van iets geraken. Oorspronkelijk is het een scheepsterm die hetzelfde betekent als het verouderde aanboorden: aan boord komen, aanklampen. Het Frans heeft a-bord-er voor: aanklampen, a...

aanranden - overvallen, met sexuele bedoelingen; minder sterk dan verkrachten.

v., oanpakke, oantaeste.

...