Wat is de betekenis van aandragen?

aandragen - Werkwoord 1. ergens naartoe dragen 2. (ov) ter sprake brengen Woordherkomst samenstelling van aan(voorzetsel) en dragen(werkwoord)

- iemand aandragen, aanbrengen, verklikken.

Naar voren brengen, aanvoeren. Als een kamerlid een bepaalde gedachte aandraagt, geeft hij/zij dat idee aan medeparlementariërs of aan een bewindspersoon in overweging. Zie ook aanreiken.

In de verb. zich (van iem.) iets aandragen, zich iets aantrekken, zich er om bekommeren (zie ook de dialectwdb., o.a. C., J. en T.B.); - gewest, ook: iem. aandragen, iem. verklikken. Van Emke draagt zich niemand iets aan. Zij heeft zo weinig van node dat het onopgemerkt kan doorgaan, TEIRLINCK 1952, 1, 108.

v., oandrage, -tôgje, -toaije tatôgje, -toaije.

(droeg aan, heeft aangedragen), 1. (iets zwaars) aanbrengen, naar iemand toedragen; — met iets komen aandragen, het aanbrengen zonder dat dit gewenst of verwacht werd; 2. (fig.) berichten, verklikken; 3.(Zuidn.) zich tets aandragen, het zich aantrekken; zich er om bekommeren.

droeg aan, h. -gedragen ([met enige moeite] naar een persoon, een plaats dragen; fig., Z.-N., vero., verklikken): hout—; Z.-K.z.iets-, aantrekken 7; -drager,m.-s.

('a:n) (droeg aan, heeft aangedragen) 1. ergens heen dragen : bouwstoffen -. 2. verklikken. Syn. aanbrengen (8). aandrager m. (—s).

aan'dragen (droeg aan, heeft aangedragen), (iets zwaars) aanbrengen, naar iemand toedragen; met iets komen —, het aanbrengen zonder dat dit gewenst of verwacht werd; ook van onstoffelijke zaken (argumenten e.d.).