Ieder die op Texel (de Muy), Callantsoog (Zwanewater) of Naardermeer bekend is, heeft ze wel eens in voortglijdende, sierlijke linie zien vliegen, de lepelaars. En eigenlijk mogen we daar als Nederlanders trots op zijn, want ons land behoort met Zuid-Spanje tot een van de weinige plekjes in West-Europa waar de vogels broeden.
Om er nog meer te zien, zal men bijvoorbeeld naar Zuidoost-Europa en Zuid-Azië moeten reizen. De lepelaar, nauwe verwant van de ibis – beide soorten zijn zelfs te kruisen – is een fraaie vogel. Opvallend is de spatelvormige snavel, die uitstekende diensten bewijst bij het voedsel zoeken. Een eindje geopend wordt hij met de punten in gewoonlijk ondiep water gestoken, waarna de vogel dikwijls vreemd dwaas aan het hollen gaat en links en rechts met de snavel rondmaait. Echt dwaas is het niet, want met dat op grondelen lijkende gedoe wordt alles wat eetbaar is uit het water gezeefd.
De vogels komen alleen in ons land om te broeden; in maart arriveren ze, in augustus of september trekken ze weer naar het warmere zuiden, Spanje of noordelijk Afrika.
In de Oude Wereld worden vier soorten zeer verwante witte lepelaars onderscheiden. Hun verspreidingsgebied strekt zich uit over Europa, Afrika, Azië en Australië.
Amerika, van de Verenigde Staten tot Chili en Argentinië, kent als enige de rode lepelaar.
■ Totale lengte Europese lepelaar 85-90 cm.
Geheel wit, zwarte poten en snavel, de laatste met gele punt.
Voedsel: Allerlei kleine waterdieren, visjes, kikkervisjes, wormen, watervlooien, insektelarven enz.
Broedt in kolonies, bij voorkeur in moerasachtig, waterrijk en met struiken begroeid gebied. Groot takkennest, 3-5, meestal 4 eieren. Beide ouders broeden van eerste ei af; eieren komen met tussenpozen van enkele dagen na 21 dagen uit. Jongen gevoerd met door ouders opgebraakt voedsel; na ong. 4 weken van nest, 3 weken later vliegvlug.
Zie ook grote waadvogels.
Spoonbill • Löffler • Spatule blanche
Platalea leucorodia.
